بدخلقی، ضدحسن خلق است. به همان اندازه که خوش خلقی، پسندیده و نیکوست بداخلاقی،نکوهیده و زشت است و هر قدر حسن خلق جاذبه دارد و کمال به حساب می آید، بدخلقی دافعه دارد و نقض محسوب می شود.
بدخلقی، بدترین همنشین انسان،نشانه ی پستی و فرومایگی و مایه ی بدبختی بوده و خیر دنیا و آخرت را از انسان سلب می کند، از این رو ،در تعالیم اسلامی مورد نکوهش قرار گرفته است. و می فرماید:
«مِن سَعادَة المَرءِ حُسنُ الخَلقِ وَ مِنِ شَقاوَتِهِ سُوءُ الخُلقِ»
خوش خلقی از سعادت مرد و بدخلقی از شقاوت و بدبختی اوست.
ائمه ی معصومین(ع) در روایات اسلامی برای سوء خلق، آثاری اعم از دنیوی و اخروی ذکر کرده اند. با دقت در زندگی و سرنوشت افراد بدخلق، انسان به خوبی در می یابد که چگونه عرضه ی زندگی بر آن ها تنگ شده و در نهایت، کارشانبه فلاکت و بدبختی منجر می شود. برخی از آثار بدخلقی عبارتند است از: زندگی محنت بار،اضطراب و تنهایی، تباهی ایمان و عمل، محرومیت از توبه،دوری از خداوند، فشار قبر و بالاخره هلاکت در قعر جهنم.
راهکارهای تحصیل خوش اخلاقی در زندگی